Bir kul idim şu hudutsuz âlemde
Kendim çizdim hududu bir kalemde
Huzur sordum eğleşirken elemde
Nihayetsiz elemlere bir ildim.

Elem, keder, tasa bana eş oldu
Her köşede bir dert tebelleş oldu
Bağrıma bastığım koktu leş oldu
Dermana hasrete canlı temsildim.

Biri bin etmeye gayret ederken
Kırığa, çürüğe hayret ederken
Eldeki nimeti hayrat ederken
Artarım sandıkça daim eksildim.

Can suyu verdiğim parladı açtı
Elinden tuttuğum pırladı uçtu
Yaklaştım sandığım fırladı kaçtı
Onlar akıllıydı ben embesildim.

Yardım et diyene verdim desteği
Çözdüm zincirini kırdım kösteği
Daha var mı diye sordum isteği
Hacet kapısında ben mümessildim.

Gördükçe muhtacın ihtiyacını
Yaşadım yürekten ihtilâcını
Her bir reçetenin rıh ilâcını
Cömertçe dökünce ben ne asildim.

Zamanın âhiri kulun tahiri
Gönül gözü varsa görür fahiri
Kalp gözü körlerse bilir zahiri
Ahirde tahirce en son nesildim.

Yaptım iyiliği attım denize
Hâlik’in bildiği sizin nenize
Sormayın ey kullar siz bendenize
Amelimle bir ben, beni de sildim.

-muhacir bozkurt-
Mustafa KÜTÜKCÜ
15.08.2015 – DENİZLİ.