Sıradan insanların büyük düşleriydi benim yazdıklarım
Yürek köşesinden kayıp gidenlerin hikâyesi
Yurtlarda kırgın çiçeklerin solan hayalleriydi yüzlerine düşen hüzün


İzninizle bu gece ay ışığına yüreğimin ıslattığı şiirlerimi asacağım


Belkide anne koynunda uyku perilerinin sarmaladığı düşler filizlenir
Öksüz kalan kırın çiçekler gözyaşları yerine yaprak döker
Kim bilir parmaklarınızın arasından kayan umutlar yas tutar
Her yürek izinde ertelenmiş anılar birikir
Ve kırgın çiçeklerin yaprakları örter düşlerimizi


İzninizle bu gece ay ışığına yüreğimin ıslattığı şiirlerimi asacağım


Bazende düşlerimi kumbaramda biriktiriyorum
Gün gelirde bir parça umuda hasret kaldığımda lazım olur diye
Aslında her canımın sıkkın olduğunda sana uğrasam
İşte o yüzden gönül kapını aralık bırak
Şiirlerine gönlümü yaslasam hı olur mu
Yıldızların geceyi öptüğü zaman sen de gönlümü öpsen şiir şiir


İzninizle bu gece ay ışığına yüreğimin ıslattığı şiirlerimi asacağım


Kapımı birazdan sessizlik çalacak
Binlerce konuk gelecek ve yüreğimin tozuna bulanacaklar
Sıradan insanların büyük düşlerini okuyacaklar
Hayatın elma şekeri olduğu zamanı çoktan aşan bizler
Kırgın tebesümler bırakacak uçurum kıyısında uyuyan düşlere
İzninizle bu gece ay ışığına yüreğimin ıslattığı şiirlerimi asacağım


Mahmudiye Düzkaya