Acı bir romandım her zaman senin gözünde
Sahte gözyaşlarını döktün hep satırlarımın üstüne
Okudun, anladın ve bittim işte...

Şimdi ister yak savur küllerimi
İster yırt at yapraklarımı
Ya da bırak başka ellere...

Ben alışkınım korkma
Etmem arkandan beddua
Kaç roman daha okursun kim bilir
Kimini bitirirsin, kimi yarım kalır
Ama ya sonra?

Ey beni ağlatan kadın!
Bırak beni yalnızlığımla
Sen kaç kurtul hadi durma!..

Aslında senin korkun, benden değil kendinden
Bu şekilde davranmazdın emin olsan sevginden
Beklemezdi yolunu umutsuzca bu beden.
Biliyor musun?
Şu an ellerim titriyor satırları yazarken.

Ey beni ağlatan kadın!
Ne incin ne incit artık.
Bedenim ölüydü zaten
Ruhumu da öldürmeden
Bir kelebek misali
Uçup git ellerimden..

Sevilmek istiyordun ya
Az mı geldi sevdiğim
Sanki intikam alırcasına
Her sözünde kırdığın.

Hani içmeye kıyamadığın, ben senin aşk suyundum?
Hani sevmeye doyamadığım, sen benim çirkinimdin?
İşte gözlerin aydın, aşk suyunu yitirdin
Elinden hiç düşmedim, içe içe bitirdin
Boş bardak var elinde at onuda kırılsın
Ve benden sana ne iz ne de hatıra kalsın

Ey beni ağlatan kadın!
Bırak beni acılarımla
Sen sahte mutluluğu
Başka gözlerde ara
Git o sahte yüreğin
Başka kalbe ısınsın..

Acı bir romandım ben, okudukça güldüğün
Eski yaralarına merhem diye sürdüğün

İşte şimdi ağla ki! Ağla ki acınasın!
Ağla ki benim kadar seninde için yansın.

Adını dağlara mı kalbime mi yazmadım?
Az mı her kelimene gecelerce sızladım.
Artık takatim yok ki bu yükü taşımaya
Düşeceğim nerdeyse hafif bir dokunmaya.

Ey beni ağlatan kadın!
Rahat ol sen!
Belkide çok az kaldı
Rahmana kavuşmaya..

Ben unutamam seni, sana unut desem de
Senli bir hayat hayal, ne kadar istesem de..

Sen benim sabrımın selametiydin oysa
Rabbimin armağanı demiştim hani sana!

Oysaki huzur dolu yuvamız olacaktı
Minicik elleriyle yavrumuz doğacaktı
Hep umutla bekledim, nice hayaller kurdum
Artık kurudu dalım, yaprak gibi savruldum.

Ben Sendim, Sen Bendin
Ben Senindim, Sende Benim
Ben var ya;
Senden başkasına canım, kanım demedim
Ve omuzlarına hiç bir zaman yokluğumu yüklemedim..

Biz değil de! İki yabancıymışız seninle,
Olduğumda anladım ikimiz aynı şehirde.
Sevmek olmuyor be kurban olduğum
Seviyorum demekle
Bizim şarkımız deyip,
Hüzünlü şarkılar dinlemekle.
Ve sevmek olmuyor
Gece yarıları ’özledim’ mesajları göndermekle...

Aşk için yandın mı?
Kalbinden yaş aktı mı hiç.
Konuşurken sesinle birlikte
Ellerinde titredi mi?
Düşecek gibi oldu mu telefonun elinde
Yolda yürürken çarpıştınmı
Dalıp giderken resmime?
Düşünürken beni;
Sol yanında acı hissetinmi söyle!
Söylesene nedir senin ki
Hevesten başka bir şey değil de..

Artık şafak battı benim için
Ve her şey bitti.
Bir kasırga misali
Aldı götürdü senden beni.

Ey beni ağlatan kadın!
Dedim ya şafak battı.
Gün’Eşin söndü
O sevdiğin insan öldü..
Takatim kalmadı artık,
Ruhum ezik, kalbim kırık.
Bedenim ölüydü zaten
Ruhumu da öldürmeden
Daha fazla kırmadan, kırılmadan
Arkana bile bakmadan
Çekil git hayatımdan!

İşte hayat sınavım
Yine bir şiirde SEN
Çıkmaz bir sokaktayım
Yine dert, yine elem.
Gözyaşlarıyla uğurluyor
Şu an kalbim sevgini
Ben hiç bir sınavı
Kazanmadım ki zaten..

Artık öldü say beni eksik et bedduayı
İstemem okuma hiç arkamdan Fatihayı.

Benim hakkım helaldir sevgiden yana sana
Sen de hakkın helal et bu aşk körü insana.

Ey beni ağlatan kadın!
Devam edebilirsin artık
Bambaşka Romanlara.
Şu an bir sızı koptu
Sol kaburgamın altında.
Hoşçakal deme bana
Sende hiç hoşça kalma.
Ben artık gidiyorum
Issız bir yalnızlığa.

Ben artık gidiyorum
Meçhul bir yalnızlığa...

Murat Gökçe Karsî
07.02.2014 16:20