’’Terörle mücadelede babası şehit düşen tüm çocuklara göz yaşlarıyla.’’


Beş yaşında ki bir kızın gözyaşlarında gördüm
bu savaşın kahreden
anlamsız ve acımasız bir savaş olduğunu
yangınları söndürecek olan da o damlalardır belki...


’’Baban kim senin?’’ diye soranlara
ne diyecekti genç kız olduğunda
babasını göremeyip de gözleri ve yüreği dolduğunda...


Benim babam
bulutlarla dağların kucaklaştığı yerde
bir hain pusuda vuruldu...


Benim babam
yurdunu, çok sevdiği vatan topraklarını
soğuktan titremeden beklerken
iki üç metre karın altında duruldu...


Benim babam
dağlarda arkadaşlarına, siperdaşlarına
Karacaoğlan’dan şiirler okurken
gözlerinde zerre miktarı korku yokken vatan aşkına tutuldu...


Benim babam
hainlere madalya takıldığı
kahramanlara korku ile bakıldığı
yurdumun bağrına hançer sokulduğu
alçakların heykelinin dikildiği günlerde baştan ayağa gururdu...


Gözünü kırpmadan canını feda etti...


Ve diyeceksin ki kızım gururla
’’Ben o şehit babanın kızıyım kıyamete kadar
işte böyle bir adam benim babam.’’