0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
990
Okunma

karanlıktı gece her zamanki gibi
korkuyordu yine çocuklar
kaldırımlar yalnızlaşmıştı
ölmüştü gün!
ve karanlık tabutta canlıydı insan...
soğuktu gece
ayrılıktan esiyordu rüzgar
acıların emzirdiği çocukların,
yanaklarında üşüyordu gözyaşları
herşey yok olmuştu birdem
kaybolmuştu güneş,
mavi gökyüzünde kanat sesleri...
yalnızdı insan
ölmüştü gün
ve karanlık tabutta canlıydı insan!
5.0
100% (1)