Sessizlik sanki müebbet yemiş geceye,
Soluğu çıkmıyor yalnızlığın
Benimle gömmüşler zamanı herhalde.
Her şey hatıralarda kalmış darmadağın

Parmak uçlarımı sızlatıyor yalnızlık
Karelere gölgelere sığmıyor ayrılık
Soğuk kaldırımları sahiplenmiyor karanlık
Kucağındayım işte sar beni mezarlık

Tüyleri kararmış bir kedi sanki üzerimde
Usul usul sokuluyor cesedime,
Gözleri nankör nefesi sessizce,
Soluğunu hissediyorum ciğerlerimde.

Parmakları açık ağaç tamda dibimde
Kuşlar yuva yapmakta dallarının gölgesine
Tek teselli veren kanadı kırık bir serçe
Yağan yağmur yaralar açıyor bedenimde

Dem be dem kabuk bağlamış kanayan dalı
Belli ki ağaçta yıpratmış umutlarını
Zamandan ziyade gelmeyen bahar rüzgarları
Yok ediyor mazideki tüm canlıları

Umuttan geriye kalmış bir avuç toprak,
Avuçlarımın dibine mi yazsam yaprak yaprak...