Nisan kırığı gözlerin demiştim bir şiirimde,
Hiç düşündün mü neden nisan kırığı?

Nisan ayıydı terasta oturuyorduk
Gözlerin güneşle buluşmuştu.
İçinde yeşil hareler belirivermişti,
Tıpkı nisanda açan ağaçların yeşili gibi.
Bakarken gözlerindeki ışığa
Dalıp gitmiştim uzaklara.
Sen anlamamıştın bile
Ben o an vurulmuştum gözlerine
Dedim içimden ki:
"Kızım sen bu adama vuruluyorsun galiba..."
Oturup devam ettik o her zamanki konuşmamıza.

Saçlarımı severdin sen hep küçücük çocukmuşum gibi.
Saçlarımdan zaafım vardı bilirdin.
Her buluştuğunda ellerin saçlarımla
Sen anlamazdın ben erirdim.

Yüzümü severdin mahcup bir şekilde
Bahaneler bulup severdin.
Kimi zaman kızdırıp gönlümü almak için okşardın yüzümü
Kimi zaman da beni sinirlendirmek için.
Belli etmediğini düşünürdün ama anlardım,
Ses etmezdim.
Her buluştuğunda o küçük parmaklı ellerin yüzümle
Benim çocukluğum canlanırdı içimden.
Sen anlamazdın ben yine erirdim.

Sonra bir gün "Sen yanıma otur." demiştin terasta otururken.
Oturuvermiştim hiç itiraz etmeden.
Hararetli bi konuşmanın arasında
Eğildin ayakkabılarının iplerini bağlamak için.
Nefesin ilk kez boynuma çarpmıştı
Nefes kadar yakındın bana.
Sen tabiki yine anlamadın
Ben tarif bile edemiyorum o an hissettiğimi.
Durmuştu o an dünya benim için.
Dalıp gitmiştim hatta garip bir ruh haliyle,
Senin her zamanki muzipliğin yerinde
Fark edince daldığımı, "çakralarımı açmıştın" yine.
Gülmüştük.

İnsanlar gelip bana sorarlardı seni
Hatta bazıları bana "Sizin aranızdaki şeye hayranım." derdi
Biz anlam veremezdik o zaman,
Kaçardık bu konuşmalardan.
Kabul etmezdik işte bilirsin.

Ne çok düşman edinmiştim senin yüzünden...
Kızlar beni kıskanırlardı.
Ben sevmezdim bu durumu ama
Benim olabilmen düşüncesi bile Sevindirirdi beni yine de.

Sonra bir gün otururken kafede
Kahve söylemiştik 3 kişi.
Sen içmemiştin iyi hatırlıyorum.
Ben çikolatasını yerken kahvenin
Dayanamamıştım yarısını sana yedirmiştim.
Kendi ellerimle.
Çocukmuşsun gibi.
Hep çocuk derim ya sana
Bu da sebeplerinden sadece biri.
Ben yine erimiştim.

Kıskanırdın beni bilirdim.
Anlamadığımı düşünürdün, belli etmezdim.
Diğer erkekleri engellerdin.
Bazen sözlerinle bazen bakışlarınla.
Anlardım susardım.
Severdim o hallerini.
Sen anlamazdın ben yine erirdim.

Şiirlerini okuturdun hep.
Kime neyi yazdığını bilsem de
Hoşuma giderdi hayatından haberdar olmam.
Sen anlamadığımı düşünürdün ama ben hep fazla anlardım seni.
Bilirdin hissederdim aslında içini
Kalplerimiz birdi.
Aynı düşünce aynı anda.
İnsanlar anlam veremezdi.
Biz bile bilmezdik ne olduğunu.
Bilmesem de ben yine erirdim.

Şiir yazmıştın bana bir keresinde
Bana olduğunu anlamamıştım.
"Güzel şiir" demiştim
"Sağol skörtıl sana yazdım ya ondan güzeldir" demiştin.
Bir şimşek çakmıştı içimde.
"Nasıl bana yazmış..." dedim içimden.
Şaşkınlıkla utangaçlık bir arada;
"Olsun yine de güzel" demiştim
Sanki anlamamışım gibi.
Sen bilmezdin ama ben yine erirdim.

Anlardık aslında imalı konuşmalarımızdan
Ne olduğumuzu çoğu zaman.
Susardık ikimizde belki de kaçardık.
Oyun gibiydi aramızdaki
Hoşumuza da giderdi ama bilirsin.

Sonra langırt oynamalarımız..
Yine her şeyde olduğu gibi ikimiz bir olurduk.
Yenerdik de çoğunlukla.
Yenilgi hoşuna gitmezdi senin hiç,
Yenene kadar oynardık.
Ben gülerdim içimden o hallerine.
Hâlâ aklıma geldikçe gülüyorum.
İnanır mısın şuan bile.

Tavla öğretişin geldi aklıma da
Ne uğraşmıştın benimle.
2 kere yenebilmiştim seni sadece,
Kızdırırdım bana yenildin kabul et diye.
Sen de hemen kızardın tabi.

Bazen bir değişik bakardın gözlerime
Anlayabilmek için sanki.
Derin bakardın dalardın,
Ben anlayamazdım çoğu zaman.
Başkası gelip demişti bana
" O farklı bakıyor niye?"diye.
Birşey diyemezdim ama
Sen anlamazdın ben yine erirdim.

Küçüğüm diyişini hiç unutamam.
Bilmeden şiirinde "küçüğüm" diyişini bana.
Zaafım olduğunu bilmeden hissedişini...
Yine "Kalplerimiz bir." demiştim.
Hatta sonradan sana da söylemiştim
Sen göremezdin ben erirdim.

Sen güldükçe ben erirdim.
Gülüşünde ayrı bir anlam olduğunu bilirdim.
Sen de bildiğimi bilirdin.

Biliyorsun bugün doğum günüm benim.
Sana anlatacaktım bunları.
Aklımca beraber doğalım diye...
"Sana olan Aşk’ımın hikayesi" diyecektim.
İlk defa sana "Aşk" diye seslenecektim...

Yazdıkça yazasım geliyor.
Daha bir sürü anı böyle canlanıyor.
"Seni seviyorum" ların takılıyor istemsiz.
Ölüyor ruhum bir yerlerde sanki.
Sen yine bilmiyorsun tabi
Ben yine eriyorum fakat;
Bu sefer tükenmek için.
Bu sefer bitmek için,
Erim erim eriyorum Çocuk.
5.8.2015