Alıştım hasretine
Sigara dumanlarını sana benzetmiyorum artık
Yollara takılıp kalmıyor gözlerim
Kokunu aramıyorum rüzgârlarda
Ne olur ne olmaz diye
Adından uzak duruyor
Yazmıyor bir harfini bile inan sözlerim.

Kapıyı açan olmuş mu diye merak etmiyorum
Seni aramak için aniden başımı alıp
Issız sokaklara da gitmiyorum
İnan bana
Eskisi gibi değilim, yürüyebiliyor,
Her şarkıda düşmüyorum.

Alıştım yokluğuna
Ayak seslerine benzetmiyorum her duyduğum sesi
İçim heyecanlanarak “Döndü, geliyor! ” demiyorum
Sevmeyi en büyük günahmış gibi görüp
Ayrıldım diye
Ayrıldın diye başım önümde gezmiyorum.

Alıştım sensiz gecelere
Hatıraları bir anına bile katmıyorum
Geceyi gözlerine benzetmiyorum artık
Saçlarını taramıyor
Rüyama girersin diye inan
Yatmıyorum, uyumuyorum artık.

Alıştım beklemeye
Sana artık gel demiyorum resimlerine bakarken
Dışarıya da bakmıyorum
Utanmıyorum kimseden gören görsün yağmurların dökülüşünü
Hatıraları kör kuyulara saklarken
İnanma söylenenlere
Dön demiyorum
Beklemiyorum
Hele hiç
Ama hiç ağlamıyorum.

Turgut Uzdu