sokakta başladı çocukluğum
okula giden büyük ablaların arkasından koşarak
beni de okula götürün diye
dizlerimiz yaradan kurtulmazdı
körebe oyununda istop, ip atlayıp, top oynardık
camii arkasında evcilik, okulculuk
ve bahçede ağaçların üstünde
armut elma erik kiraz yiyerek
film çevirerek ağaçların altında
hep kızın arkasında koşardı bir oğlan


elimden tutup okula o yazdırdı
müdürün eline teslim etti beni
gerçi eti senin kemiği benim demedi
zaten el kadar bir şeydim
kalemimi babam açar,nazımı o çekerdi
zayıf aldırsa da matemetikten
ben onun annesi
o benim babamdı


örgülü siyah saçımda,iki kocaman beyaz kurdele
şiir okuturdu öğretmenimiz Ali Kılıç bayramlarda
belkide şiiri böyle tanıdım
coşkuyla avaz avaza
söyledik çocuk seslerle
alkışlardı kasaba


ve kocaman gözleriyle ela ela bakan
evde hırçın, okulda sessiz kız çocuğu
büyüdü ileriye yöneltip bakışlarını
vermeye çalıştı ondan alınanları
bir kaç dizelik şiirle, gülüşle, sevgiyle
elinden eksilmeyen işiyle
hayata eklemeye çalıştı düşlerini
tamalanmamış bir resim olarak kaldı aşk
çocukluktan kurtulmadı

yazdı defterlere
ince harflerle
nazik




02. 08. 2015 / Nazik Gülünay