Ne mümkün anlaması, herkes gaflet içinde,
Telaffuzlar tehditkar, nefret kokar her deyim.
Haktan mahrum kalanlar, Hakkı arar niçinde,
Dört bir yanım çevrili, hayır değil şerdeyim,
Her türlü iğrençliğin, kol gezdiği yerdeyim...

Yok olmuş mahremiyet, kalmamış bir önemi,
Şehvet yüklü hayaller belden aşağı indi.
Başladı arsızlığın çığır açan dönemi,
Belli ki mücadele anlık zevkler içindi,
Fark etmedi hiç vakti; sabah, öğle, ikindi...

Maneviyatın ruhu can çekişmiş kim takar,
Çağa ayak uydurma gayretinde tüm gençlik.
Kızımız yarı çıplak, oğlumuz küpe takar,
Yabancı kültürlerde arandı durdu denklik,
Bakışlarda körlük var, görülenler tek renklik...

Akıl almaz hal aldı ticaret gün geçtikçe,
İlle de para dendi, her yol mübah sayıldı.
Helal haram ayrımı göz ardı edildikçe,
Yan cebime koy ruhu köşe bucak yayıldı,
Doğruluk çizgisinden günden güne kayıldı...

Sağı solu hepsi bir, muhafazakârı da,
Fütursuz demeçlerle böldüler hep milleti.
Görünüşte çoğunda devlet ahlakı var da,
Bazıları halkına reva gördü zilleti,
Meğer ne çok sevmişler kibir denen illeti...

Karış karış ekildi, adı nefret mahsulün,
Biç biç bitmiyor Rabbim, bu nasıl bir bereket.
Bilmiş çok memlekette, gereği yok tahsilin,
Kitlelere ulaştı bölücü her hareket,
Kimi hürriyet dedi, kimi ya sev ya terket...

Abdullah Ataş