Otuz yıllık ömrümde nice savaştan çıktım,
Bedenen sağlam kaldım, bir tek ruhum zedeli.
Yüzde bir aldığıma, yüz bin vermekten bıktım,
Seni tanımak olsun, sevabımın bedeli,
Tam yedi yıl olmuşken aşka tövbe edeli.

Sanki güneş doğmuştu, bitirdi kara kışı,
Umutlarım dağ oldu, hem de iri mi iri.
Sonsuz hayat sayfamın sen oldun satır başı,
Günlerden pazartesi, Eylülün yirmi biri,
O gece yüreğimin, silindi pası kiri.

Üçyüz atmış ayı geç, üçyüz atmış saatte,
Olmamıştır dünyada rahat nefes alışım.
Aşk adına kimseye bulunmadım vaatte,
Şaşırtmasın kalbinin kapısını çalışım,
Bu kez öldürür beni, boynu bükük kalışım.

Hangi çiçek sevgimin izahı olur sana,
Anlat bakalım meylin laleye mi, güle mi.
Bahçelerde,kırlarda ararım yana yana,
Her çiçeği beğenmem gezsem bütün alemi,
Elbette bulacağım, yazdıysa hak kalemi.

Madde ile uğraşta nihayet geldim sona,
Erenlerin ruhundan mâna için feyz aldım.
Kısmetin bu dediler, sarıl dört elle ona,
Tarif edilen sendin, o an buz kestim kaldım,
Bir dürtüyle uyandım, sonra hayale daldım.

Cemalinde ki nurdu şehrini aydınlatan,
Kamaşmakla kalmadı, yaşla doldu gözlerim.
Nuruna nail olup, kalkmaz mı yerde yatan,
O sırrı anlatmaya aciz kalır sözlerim,
Dilde vuslat türküsü, her an seni özlerim.

Abdullah Ataş