artık yetti diyebileceğim günün tam kıyısındayım.
özlediğim şeyleri payalaşamadığım insanlar var artık.
yaşam merdivenlerimin en son basamağında acıların en kabasını yaşıyorum.
’bıktım ve usandım’demek istemiyorum,hissettirmek istemiyorum yaşatmak istemediğim için.
en çok ’sen’i özledim.
bana kızdığın günleri,bana sevdirdiğin müziği sabahlara kadar dinlerken senin göremediğim güzel gözlerini hayal ederek sevinirken çektiğim hüzünleri özledim.hiç bir eyi özlemek bu kadar sevindirmemişti beni.
sıcak yaz akşamlarında ’ sana merhaba’ deyip hiç cevap alamadıktan sonra ’:) ’ gülümsemeyi bana yollamanı özledim.
sana düzinelerce sevgi cümleleri kurulurken ne kadar güzel yazılıpta bana hiç inandırıcı gelmediklerini söyledikten sonra bana kızarak gittiğin anları özledim.
herşeyi özledim, kendimi,seni,seni bana sevdiren gizliliğini,herşeyi özledim en çok ta,bana BOB DYLON’u sevdirmeni ...