Her tarafı karanlık ışık sızdırmaz olmuş
Üzerine topraklar attıkça çukur dolmuş
Gün görmemiş gül yüzü o an sararıp solmuş
Ölmeden mezar taşı başucunda dururken



Kıymışlar tatlı cana göz yaşına bakmadan
Umutları körelmiş zerre ışık yakmadan
Derdini açamamış şimşek gibi çakmadan
Ölmeden mezar taşı başucunda dururken



Nefessiz kaldığında düğümlenmiş boğazı
Suskunluğun içinde hiç çıkmamış avazı
Poyraz yeli estikçe hep dayatmış ayazı
Ölmeden mezar taşı başucunda dururken



Acımamış haline Allah’ın hiç bir kulu
Atmışlar karanlığa çıkılmaz dipsiz kuyu
Elbet sorulacaktır mahşerde güzel huyu
Ölmeden mezar taşı başucunda dururken



Ölüm son çaresidir bütün beden salacak
Yaşadığı acılar hep ardında kalacak
Azraili gelip de usulca can alacak
Ölmeden mezar taşı başucunda dururken



Nesrin Önem Demir
07. 30. 2015