Ankara’ya gidersek uğrarız Panora’ya da

Evin önünden geçeriz illa ki
Anılar da gözlerimizden
Ömrümüzden geçer

Geçer işte bir yerlerden geçer
Tıkanır kalır boğazımız da işte o zaman geçmez

Geçer işte bir şekilde bir şeyler geçer
Biter
Yenileri gelir yerine ve unutulur gidenler
Kulağımızda sesler gözlerimizde resimler

Belki bir düğün alayı geçer caddeden
Kornalar Kornalar yoğun trafik
Yağmurludur belki Ankara ya da boğucu sıcak

Belki yolumuzda bir çıkmaz sokak
Harap bir bina bahçesinde dut ağaçları
Gıdaklayıp duran tavuklar
Yalın ayak çocuklar
Ev belki bir villaya bakar
Havuzlu

ve belki bir gün yolumuz yeniden düşerse Ankara’ya
Gideriz uğrarız Panora’ya da

Yine aynı kadının parmakları piyaonada
Yine cansız mankenler

Eski adreslere şöyle bir uğrayıveririz ateş almaya
Belki yollarda bir şair bir derviş çıkar karşımıza
Çıkar yolumuzun üstüne
Menevişli gözleriyle sısacık bakan bir kız belki

Hazır gitmişken bir iki alış veriş arası
Anılarla başbaşa o cafede bir kaç dakika
Suarede film izleriz

Kimbilir eğer gidersek uğrarız

Şimdi tam da yeridir Ankara’nın bağları
Kzılcahamamları

Mutluluk anlarda gizliymiş derler
Anların birikimi kimi kime şikayet etmeli ki
Kusurlu bir ama bakışın yakasına yapışmalı mı
Aşktan alacağımızı almalı mı ona bırakmadan

Eğer gidersek eğer Ankara’ya
Gidersek uğrarız Panora’ya da

Yüksel Nimet Apel

22/Haziran/2015/Pazartesi/Bodrum