Gelirsem gözlerimde hep şiir bu şehir .
Gurbetim efkar olur, dökülür mavi kıyılarına bu şehrin .
Gurbet yorgunuyum dalgalar beyaz köpükler vurur umutlarıma

Sığınırdım gurbette sessiz hecelerime .
Ruhum firkattan kal eylerdi.
Hala kelepçeliyim gurbetin ıssızlığına
Alışamadım hatıralarımın şehrinde ağustos böceklerinin çığlıklarına .



Bir damla yakut sundu gözlerime mavi gök martıların beyaz kanadında
Bir parça simit atıyorum sahildeki martılara


Güneşin cömertçe doğup battığı yerdeyim yine.
İnci egedeyim yakıyor soluk benizimi güneşi.
Kamaştı güneşe gözlerim bu gün .

Efkarım lirik bir şiir oluyor .
Döküyorum yorgunluğumu bu akşam
Güneşin denize batışıyla egenin kıyılarına yaprak yaprak bırakıyorum hüzünlerimi
Zaman kayıp gitti bu gün avuçlarımda.
Mutluluğa geçte kalsam samanyoluna bırakıyorum yorgunluğumu bu akşam.
Kader ne tebessüm bıraktı dudaklarıma ne de avuçlarıma bir gül .
Bana bu hayattan sadece yüreğimde kalan inceden ince bir kül .

Ve ben ;

Martıların kanat seslerinden ve ağustos böceklerinden peşrev dinliyorum bu akşam..
Bu şehir esrarıyla insanlara latif bir bereket..








nurcihan erdogan