Birazcıkta kendimi yazıp anlatayım dedim ,güzelce,
Bir damlacık da olsa şiirce
Söküğünü dikemeyen terziymişim ,
Kalemim ürkek bir bilmece
Çok utanırmış yüreğim tümcelerden malum Ramazan.

Daha ben küçükken prangalar varmış , şairlerin dilinde,
Terki - diyâr etmişler sürgünlere .
Elektirik direkleri yokmuş
Nineler dedeler akşamları hep masal doluymuş
Çok karanlıkmış ,susarmış gaz lambası bir su vereni olmazmış
Susadımı ağzındaki isli dili ,yanmazmış.
Püf demeden hiç kimse ,sönermiş makûs talihine
Ağzındaki dili ise zaten susuzluktan hepten lâl.

Ben ise küçücük bir Elifmişim korkardım kara gecelerden .

Geceleri ay uyurken perdesiz küçük göz pencerede
Sandıktan çıkardı güzel bir perî .
Çocuktum /ya korkmuştum.
Büyütürdüm yorganımın altında küçük avuçlarımda üç harfleri.
Kilitlerdim gözlerimi karanlığa yerdi bütün cümleleri "O cüce üç harfler.
Korkaktır biraz perîm o yüzden uzaktan bakıp bakıp gider.
Bir de malum Ramazan , susar kalem yalanlardan zırvalardan köşe bucak kaçar.
Bu yüzdendir bu sıralar şiirlerim böceksiz ve hüzünkâr.



nurcan*