Her sabah pencereme konan beyaz güvercin seni hatırlatırdı
Bu sabah fazla kalmadı havalandı birden bire
Sen kanatlarına dokunmaya kıyamadığım
Sınırsız hayal dünyamın beyaz güvercini
Sen masmavi, uçsuz bucaksız umutlarımın hayal tomurcuğu
Gitme sakın kal benimle…

Akşam olup, güneş kaybolunca dağların ardından sessizce
Kaldıramam zifiri karanlıkları tek başıma
Bırakma beni karanlıklara gitme hiç!
Bakamam coşkuyla sensiz
Gözlerimi dikemem gökteki ay’a yıldızlara…

Kal benimle gitme ne olur
Gidersen yıkılır sensiz bu şehir
Yalnızlığımı vurur yüzüme
Susar gökyüzü,
Güneş gündüze
Ay gecelere küser
Yıldızlar kayar bir bir
Sevda tomurcuğu hapseder kendisini kozasına
Umutlarım karalar bağlar sensiz
Gitme sakın kal benimle…

Kal benimle gitme ne olur
Sokul sol yanıma sol yarımı yarım bırakma
Güneş bir başka doğsun her sabah
Gözlerimi sende açayım
Sıcaklığınla derin uykulardan uyanayım
Sen yanımda, canımda kanımda ol
Gitme sakın kal benimle…

Sakın! Sakın vedayı aklına getirme
Bırakma tut ellerimi vedalaşmak yok!
Alışkanlık yapar ayrılıklar, hem vedaların da sonu da yok
Her zaman ayrılıklar kavuşmalara gebedir
Takma peşine zamansız ayrılıkları
Gitme sakın kal benimle…

//Suskunluklarımı anlatamam öznesiz yüklemsiz cümlelerimle, sensiz hayatta sığamam hiçbir yere! Gitme sakın kal benimle…//

Mustafa KARAAHMETOĞLU
04.07.2015