Yıllar geçti.
Yine yaklaşıyor son bahar.
Bir şişe kolonya dahi almadım
Elimi sürmedim limon çiçeğine.
Çünkü
Deniz vurgunu değil
Ölüm vurgunuydu kokusu.

Hala hatırımda
Yattığın loş oda
Burnumu yakıyor , belleğimden gitmiyor
İlaçla karışık kekremsi ağırlığı.


Her geldiğimde
Küçülmüş bedenin
Ecelin boy aynasına gülümsüyordu .
Sakın gitme demiştim
Sen yine aklına eseni yaptın sırra kadem basarak
Ki doğrusu
Hiçte yakışmamıştı üzerine eğreti beyaz

Kızıyorum sana bir o kadarda özlüyorum inan ki
Verdiğin sözlerin yalanını asıp boynuma
Gittin uçsuz bucaksız diyar-ı gurbete.
Payını paydasını eşitleyemeden kalan zamanın
Aritmetiğini bozduk yavan dünyanın.

Hani çay rengi akşamları içecek
Geceleri şiir asacaktık yıldızlara
Kavak yelleri esecekti başımızda
Türküler patlatacaktık avaz avaz

Oldu mu şimdi can parem
Sen ölüme şiir olmayı marifet mi sandın da
Kırdın elindeki ömrün kalemini.

Artık üzülmüyorum
Geçen aylara yıllara
Sensiz değişmiyor günlerin yüzü
Bir kuşluk vakti bende geleceğim
Aslı yalan, nüshası nankör sığ yürekleri yırtarak..

"Kim bilir
Belki yarın
Belki yarından da yakın".

Dilek USTA