Ben Çoktan attım sevdaları.
İpsiz karanlık kuyulara.
Ben çokdan bırakdım hayal kurmayı.
Duymuyorum artık kalbimin haykırışını.
Ve düşünmüyorum ne bu günü.
Nede umutsuz olan yarınları.
Benden alacak birşey kalmadı.
Ey mefasız sevgili.
Ellerimin izi var hala umut diye.
Tutunup kırılan dallarda.
Göz yaşlarımı sakladım zifiri karanlıklara.
Hesapta sormuyorum artık.
Yaşanmamış geçen yıllarıma.
Sende Kalsın ahlarım.
Ey sevgili vijdan borcum .
Kalmadı sanırsam sana.
Çokdan ödedim ben çekdiğim acılarla.
Ben böyle değildim ne oldu bana.
Ben bile şaşıyorum.
Vurdum duymazlığıma.
Şimdi birakdım kendimi .
Baharı bekleyen zamanlara.

Nuray Öztürk