Vallahi de billahi de bu hayat çekilmiyor
Dost kim, düşman kim artık seçilmiyor
Ömür miadım ariflerin meclisinde geçmiş olmasına rağmen
Bu çarnaçar aciz kul ne yapacağını bilmiyor.

Vallahi de billahi de yaşamaya kalmadı hevesim
Sararmış betim benzim kesilmiş soluğum sesim
Yaşamayı seven çok şen şakrak biri olmama rağmen
Allah ile aldattı beni rolunü çok iyi yapan bir kesim

Vallahi de billahi de insanlardan tiksinir oldum
Muhabbet fedailiği yaparken beddua aşkıyla doldum
Yüce yaradanın Sabur esmasına sarıldım dört elle
Ya göründüğü gibi ya da olduğu gibi olanları fellik fellik arayanlardan oldum

Vallahi de billahi de mektepin her türlüsünden tasdiknamemi aldım
Sıla hayranı olmama rağmen kendimi yâd ellere saldım
Sohbet etmeyi ve paylaşmayı çok sevdiğim halde
Uzun kış gecelerinde kendi sıkıntılarımla seve seve baş başa kaldım

Vallahi de billahi de sevmiyor sevemiyorum bundan böyle kimseyi
Kırk yıllık dostlarım kendilerine ayırdılar en büyük hisseyi
Bu çektiklerimi kime anlattıysam
Günlüklerine yazdılar alelacele kesik uçlu kalemlerle bu manidar hadiseyi

Vallahi de billahi de okuduğum hiçbir kitabın böyle değildi anafikri
Fakiri de zengini de canı gönülden yapmıyor artık Yüce Allah’a gereken zikri
İsrafların her türlüsü almış başını doludizgin gidiyor
Unutmuş benim ben diyen insanlar bile nimetleri ziyadeleştiren ihlâslı şükrü.
18/ Temmuz/ 2013