Şiir sokağında, akşam sefası,
Dostlarla birlikte ne güzel açar.
Burda dır en güzel, şair vefası,
Şiirler kokusun ne güzel saçar…

Sohbetler hoş olur, inceden ince,
Şiirler okunur, yeri gelince,
Gönül ummanına, sevgi dolunca,
Demlenen şiirden, bir bade içer…

Her şair sevecen, olmalı bence,
Öyle ki gül olur, en güzel gonca,
Dudaktan kaleme, düşmeden önce,
O; sözcükler bile, şairi seçer….

Sen de şiirleri, iç kana kana,
Değer geçirdiğin, muhteşem an’a
Hani; dizilince, sözler yan yana,
Okuyan her insan, kendinden geçer…

Zayıf dize için, söylenir şıklar,
Şair’de herkesten, bir şeyler bekler,
Biri yaprak ekler, biri dal ekler,
Her şair, ektiği, şiiri biçer….

Akşam safaları, açarken böyle,
Fon vermek gerekir, bazen de ney’le
Tüm herkes sevinir, güler neş’eyle
Sözler kanatlanır, göklere uçar…

Lüzumsuz diyor ki, sözünün özü,
Şiirle aşarız, bayırı, düzü,
Bilen; iyi bilir, dostlarım bizi,
Şiirle doğanlar, şiirle göçer…

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ