Bir şehir hayalet,
İçinde sen ve ben olmayalım.
İçinde şiir olan bir şehir.
Yağmur yağdığında, ıslanmaktan korkmayan insanlar yaşasın bu şehirde.
Kavga gürültü yerine,
Sakin, rahatlatıcı bir melodinin
Gökyüzüne ulaşmak için verdiği kavganın, çığlıkları olsun bu şehirde.
İnsanların, mısralara bağımlı olduğu bir şehir.
En büyük duygular bu şehirde yaşanıyor olsun.
Ve bir açık hava tiyatrosunda;
İçinde bütün duyguları barındıran toz pembe bir fırtına,
Sahipleniyor olsun bütün evsiz çocukları.
Ve insanlar, yeni açılacak o mağazanın önünde sabahlamak yerine,
Cemal Süreyyayı anlatan,
Necip fazılı anlatan,
Yahut, Can Yüceli anlatan bir kitap için kuyruklara giriyor olsun.
Bir şehir hayalet.
Şiir kadar temiz,
Şiir kadar sakin,
Şiir kadar gerçek,
Ve şiir kadar sağdık bir şehir.
Ve o şehirde sen ve ben olmayalım; biz olalım.
Fuzuli apartmanının sekizinci katındaki evimizin penceresinde
Şiir kokan şehirde
Sana Nazım Hikmetin, Piraye’ye olan aşkının cümleleriyle anlatıyor olayım hislerimi
Bu şehirde, sen ve ben olmayalım
Aynı şiirdeki aşk
Aynı şehirdeki biz olalım
Şiirle ve sevgiyle...