Seherin yelinden dert yanma gönül,
Karanlığın rahmi kolay delinmez
Acını demle har bir ateşte,
Aşkın şarabı demsiz içilmez


Nadan-ı terkeylersen,duymazsın hicâp
Dillendikçe yâre,artar ızdırâp,
Can ki,Canan’da düşmeden bitâp
Aşkın oduna,köz olunmaz


Atide sanma ki gülsün sen
Gül mağrurdur her daim,gül - gülşen
Duyduğun feryatlar harici gülden
Gülün dikeni kendine batmaz.


Âzâde olmaz can,aşk-a biâttan
Geri dönen olmuş mu?aşk-ı serhattan
Suâlin incedir,dahi Sırât’tan
Aşkın özü hamla karîşmaz


Hicrâna tutulan,ziyâyı özler
Simâlar belirir ,kokudur hisler
Aşk-Baki den ,ab-ı ceşmden
Dolmadan boşalan aşkı bilemez


Ahvâlin sızıdır,kelâmın tâsvir
Hudud çizemez,Evvel’le Ahir
Virâne gönülde,canansa mâhir
Benliğe basmadan aşka girilmez.


Her canda münasır mıdır?bu narin cevher
Ne elle dokunulur,ne göze değer,
Canın ötesi canansa eğer
Serden geçmeyene maşuk denilmez..


Ümit Seyhan