Nereden tanıyorum bu emanet gülüşleri
Sürgünlük aşkların hatıralarından kalmış
Zamanın buruk sevinçleri fotoğraflarımda
Kalbin kıyısında şahlanan feryat fırtınası

Kalbimde meltemlerin gülüştüğü yazlar
Emanet sevinçlerin her anı ve rengiyle
Kader ağlarını topluyordu kederin kalbinden
Denizin heybesinde meltemli gülüşler

Yüzümde ümitsiz ve çaresiz gülüşlerin itirazları
Beyhude aşklardan kalan sabrın acı meyveleri
Sen emanet gülüşlerim gibi kalbimi yakıyorsun
Bu hayalle uyurum meltemlerin koynunda

Sürgünlük günlerim sinmiş soluk mektuplara
Mürekkebi solmuş yârin kokusuyla
Mehtap akardı rüyanın meyhanesine
Meltemlerin serinliğinde beklerdim seni

Mevsimlik defterime bir aşkın masalını yazmışım
Kederin buğusunda kalbim ağlarken
Gurbetin trenlerinde geçerken ömrüm
Her istasyonun gönül hatırası kalbimi kuşatmış

Gecenin yıldızlı rıhtımındaki kederin kokusuyla
Ağlayarak dinledim gönül şarkılarını
Emanet ümitlerden kalma solgun dualar
Çocuksu sevinçlerin dargınlığındayım

Ufkumuzu emanet bakışlar kuşatıyor
Çınarlar efkârın mor aydınlığında ağlaşıyor
Kestane ağaçlarının dibinde sahilin kahveleri
Kaderin yorgunluğunda mahmur süzülen bakışlar

Sahilin rüzgârları mahzun ıslıkları çalıyor
Meltemli meyhanede gecenin unutulan şarkısı
Yârin serin gülüşlerindeki orkide kokuları
Hayal kırıklıklarından kalma emanet gülüşler