Sensizliğe alışamadım
Göğüs kafesim daralıyor sancılar düşüyor sol yanıma
Suskunluklarım iç kanaması geçiriyor
Bedenimde taşıyorum soğuk ve kirli yalnızlıklarımı
Sararmış solmuş yüreğim
Elmacık kemiklerim çıkmış
Saçlarıma dolmuş aklar
Şakaklarımda halkalar
Yüzümde derin izler bırakan yıllar
Gözümün önünden ziyan ettiğim ömrüm geçiyor
Ömrümün son deminde son baharım ol…

Sensizliğe alışamadım
Gecesi gündüzü yok özlemlerimin
Her an
Her saniye
Umulmadık zamanlarda hep benimle ol
Seni çok ama çok seviyorum
Çatlayan dudaklarıma yağmur damlası
Sevgiye aç yüreğime nimet
Ruhuma nefes
Damarlarıma kan
Cansız bedenime can ol…

Sensizliğe alışamadım
Dilim lal olmuş dudaklarım kenetlenmiş bir birine
Suskunluklarım kalp krizi geçiriyor
İçim zifiri karanlık geceler gibi
Aydınlat içimdeki karanlıkları
Doğ gecelerime ay ışığı gibi
Huzur dolsun yüreğime
Sırtımı yaslayacağım inandığım tek güç ol…

Sensizliğe alışamadım
Baş başayım köhne yalnızlığımla
Göktaşı ol çarp sakarca yüreğime
Yok et gelmişi geçmişi
Yeniden heyecanlanayım
Unutayım her şeyi
Küllerinden yeniden doğayım ateşim ol…

Sensizliğe alışamadım
Küf kokulu mahzenimde yalnızım
Yıllanmış şarap niyetine yudumluyorum sevdanı
Senli hatıraların koynunda kaybolurken
Düştü dilime adın hece hece
Yüreğime yazdım sevdanı name name
Yaşıyorum aşkını nefes nefese
Derin uykularımda bitmeyen rüyam ol…


Mustafa KARAAHMETOĞLU
13.07.2015