4
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
1138
Okunma
.
ağlarım okyanusumca, kıyım karşıda beni bekler
bunca incinmişliği korumaya alamıyor insan
edindigimiz kahkaha bahçeleri ve yorgun gülümsemeler
sözüm kendini söndürüyor olduğu yerde
ağlarım çocuk ,göğün çoktan yağmursuz
kime uzak bu sevinç
işte elimizin altı mavi, yüzünün sakalı uykulu diken
parlayan ve sönen ışıltılı ay hepimizin
kuşkulu beklencelerin yeri soğur
ısıtmaya yetmez kalbinin taşını
alnının ilmekleri sökülüyor çocuk
bu yük sana çok gelecek
sırtını bırak masaya, bir bulut dökümü söz
yüzün güldükçe genişleyen ırmak
ıslan ve geç
.
5.0
100% (8)
Cevap Yaz