Küçücük bir tebessümün içindedir
İnsan diye aradığın
Bir bakış, muhabbetle
Bir selam, dostlukla
Hiç bir önyargıyla kelepçelenmemiş
Hal ve tavır varsa bir de yanında
Unutma, unutturma senden sonra gelene


Yalandadır, kokuşmuşluk ilk önce
Yanlışa giden dik yokuştan aşağı
Tepetaklak seyrederken insanlık
Egoizmle beslenir, nice duvarlar yıkarak
Böylesini gördüğünde şaşırma
Çok olacak hayat boyu yaşadığın yerlerde
Sadece tanı ve not eyle derkenar
Unutma, unutturma ardın sıra gelene


Sözü başka, özü başka
Bir densize denk gelince aniden
Sap yiyip de saman sıçan cinsinden
Onlar.. fantazilerine göre
Tek doğru var, kendisi
İnanç, yalnız ondadır
Milliyet hem cibilliyet hakeza
Uzak dur
Hem de asırlarca uzakta
Yer almasın, yöresinde insan olan insanın
Adını yaz, resmini çiz duvarlara böylesinin
Görünür yerlere as, kötüye örnek diyerek
Unutma, unutturma seni rehber bilene


İnsan var…
Kusurunu algılıyor olsa da
Tanıdığına dahi söz ederken dikkatli
“Ne anlama gelecek, şu lafı edersem”
“Kaç kalp kırarım”
“Kaç kişi bizar olur dilimden”
Diyerek çeki düzen verir kendi kendine
Usulü dairesinde tembihatta bulunan
*
İnsan var…
Hiç tanımadığına kimdir, nedir bilmeden
Çuvallar dolusu laf eden
İçindeki kötüyü, kötülüğün hasını
Asla pişmanlık duymadan
Karşısındakine yapıştıran gayretle
Haddini bilmez bir tavır
Nereden alındığı bilinemeyen
Evlerden uzak bir kültür, öyle ki
Ne yontulabilir bir hal
Ne şekillendirilebilir çamurluk
İnsanı bozar, toplumu da
Unutma, unutturma sende fayda bulana

12.07.2015