İNSAN var değer katan dünyaya
El emeği, alın teri
Ve göz nuruyla yaratır eserlerini
Ömür verir, huzur bulsun
Mutlu olsun, hedefiyle insanlık
Gece bilmez, gündüzü de
Ölesiye çalışır, üretmek fikri uğruna
Ne savaşlar olsun ister
Ne komşu komşuya hasım
İnsan olsun tüm kaygıların temelinde
Hümanizma bayrak olsun
Yaşanılan coğrafyanın tümünde
Onlar saygı duyulası
Onlar eli öpülesi
Onlar itikatle sevilesi olanlar
Unutma, unutturma başlarda taç olanı


İnSaN!!! var, görülesi hal değil
Gördüğünde illallah diyeceğin
Her şey kendine göre
Her yol kendine çıkar
Zaman ona tahsisli
Emek onun el kiri
İyi ne varsa ona
Kötü olan, sana, bana, herkese
Yaşama gerekçesi, faydalanmak üstüne
Dost görünüp sömürmek
Yaratılan her şeyi
Haya nedir düşünmez
Ne Allah’tan korku var
Ne kuldan utanması
Unutma, unutturma yüze gülen yalanı


iNsAn!!! var düşmana dilemezsin
İnsan demek ne kelime doğrudur
Düşünürsün, çok mu gerekli diye
Hiçbir güzellikte izi bulunmaz
Ki, kötüdür, kötülükten beslenir
Kavga vardır fıtratında
Binbir çeşit melanet
Yok etmeyi iş edinmiştir kendine
Kandan alır gıdayı
Kan dökmektir, en büyük becerisi
Yaratan’ ın bahşettiği o en kutsal
Yaşama hakkını gaddarca
Alır ellerinden, yaratılanın
Böylesi bir vahşi içgüdüyü
Kim yaratır
Kim besler
Kim destekler
Kendi çocuğunun da istikbaline
Giden yolda ateşler yaktığını bilmeden
Zalim desen az gelir
Haindir, düşmanı insanlığın
Unutma, unutturma zulümden haz alanı


13.07.2015