5
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
1259
Okunma
Bir ışık gördüm anne,
Bana doğru yaklaşan.
Adına ölüm meleği diyorlarmış.
Korkmuyorum ki...
Beni bana kavuşturandan
Neden korkayım ki?
Ölümün ıslak avuçlarında,
Çürüyor et yığını bedenim.
Onca neden arasında,
Tektir benim nedenim;
Et ve kemik yığınından,
Sıyrılmaktır emelim.
Gülümsüyor sırmalı saçlarıma,
Benim ölüm meleğim.
Silip de gözyaşımı,
"Korkma," diyor "Gelen benim."
Öpüp, titreyen ruhumu,
Tutuyor küçük ellerimden
Kapatıp yaşlı gözümü,
Öpüyor saklı düşlerimden,
Asıl düşüm o imiş benim.
Anlıyorum şimdi en derinimden...
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz