Bu yürekte gece yoktu hiç batmazdı güneş
Şafak sökmezdi bu yürekte gece gündüze eş

Bu yürekte bahar vardı, her mevsim diriliş busesi
Rüzgâr fısıldayarak konuşurdu, incitmezdi nefesi

Bu yürekte billur bir özlemdi gizemliydi her bakış
Kalplerde dolaşırdı ılık bir rüzgâr, uğramazdı hiç kış

Bu yürekte kesilmezdi iç fırtınalarım ve soluğum
Dövülen hep sahilimdi dalgalar boğum boğum

Gülümserdi her şey sana ölüm ötesiydi hayat
Meyveler dalından sarkar dile gelirdi nebatat

Her şey bakardı gözüne her zerre işler yüreğine
Kiminin yüreği yetkindir kiminin yansır kalemine

Beni anlatır her cümlem hayattan ötelere vuslat
Her cümle yıkılmaz kale her gönülde bir murat

Ne yana baksan ülfet kalbe dokunan bir sevgi
Abı hayat bestesiyle yüzlerde belirir gül rengi

Bir damladan gözyaşım vardı ruhuma içirecek
Yusuf kokusu gibi bahar, elbet buralara gelecek

Yeşersin manevi tohumlar, gönül tarlalarımızda
Belirsin nebevi imzası, hüzün çizgileri alnımızda

Sevmek bizde sanattır, gönül havariliği değil
Kalp sır beldesi Allah evi, değerini öylece bil

Biz yolcuyuz ahiret yurduna talibiz uhrevi lezzetlere
Toplumu düşünmeyen vicdan ölü, girmek gerek gönüllere

Atalım gaflet yorganını bakalım sonsuz ufuklara
Açalım gönül iklimimizi mana ruhlu soluklara

Her omuzda aşka kanatları, ruhun özüyle kaim
Gül rengi şafaklarda güzel, güller açsın her daim

Bu yürekte; korku ve ümit arasında gidip gelen heyecan
Didârı ilahiye ‘ye kavuşmayı umar, canı yaratana bu can
Yusuf Erdoğan