Ruhumdaki zelzele, koparsa da velvele
Esrarımdır sukutum, boş gözlerle bakarken
Eserini eyledim, yâr edene havale
Vakarımdır sukutum, boş gözlerle bakarken

Uykusuz gecelerde, düşler hizaya gelse
Hayallerin yekûnu, toptan gazaya gelse
Gururumun önünde, ruhum cezaya gelse
İkrarımdır sukutum, boş gözlerle bakarken

Postacı kirpikleri, kaşlara eletse de
Vefasızın halleri, gözleri sel etse de
Deryalar bana mahcup, boğmaya meyletse de
Mezarımdır sukutum, boş gözlerle bakarken

Sarılmazsa boynuma, tek olmazsa çift beden
Her nefeste bu çınar, çürür gider harbiden
Dil değil bu dünyada, yalnızca isyan eden
Beterimdir sukutum, boş gözlerle bakarken

Lâ havle’min şiddeti, dudağımı yırtsa da
Kervanımın peşinden, ürüyenler artsa da
Fikrim metanetimi, cinnet olup tartsa da
Kulvarımdır sukutum, boş gözlerle bakarken

Olur ya bir zavallı! Aynı tastan su içse
Saçının tellerinden, rüzgâr özürsüz geçse
Aklından zoru olan, sabrıma kefen biçse
Neşterimdir sukutum, boş gözlerle bakarken

Derbeder hallerime, yüz bükeni bozmaya
Can evime hoyratça, köz dökeni ezmeye
Mutluluk reçeteme, göz dikeni üzmeye
Kararımdır sukutum, boş gözlerle bakarken

Başıma taç ettiğim, yılların anısına
Kızmaya kıymadığım, gönlümün canısına
Suların kirpiklerden, akarken tınısına
İhtarımdır sukutum, boş gözlerle bakarken

Huylu huyundan geçmez, el bassa da kitaba
Dümen suyu saymasın, çevirdiği dolaba
Aklımı rafa koyup, yıldızlara, mehtaba
Kumarımdır sukutum, boş gözlerle bakarken

Doğduğum günden beri, beşik kertmem hayata
Bıktım Karagöz’lükten, imrendim Hacivat’a
Siyah Gecem susunca, hayvandan hayvanata
Bizarımdır sukutum, boş gözlerle bakarken
Bizarımdır sukutum, hoş gözlerle bakarken

Hayrunisa ŞENEL (siyah gecem)

CAN DOSTLARIM YÜREĞİ GÜZEL ARKADAŞLARIM TORUNLARIM BENDE OLDUĞU İÇİN FAZLA GİREMİYORUM HEPİNİZDEN AFFINI İSTİRHAM EDİYORUM KUSURUMA BAKMAYIN SİZLERİ SEVİYORUM