Omuzlarımda nadide yüküm var, taşıdığım yalnızlık
Şimdi gönlün hangi mevsimde, hep kışta mı yüreğin?
Sensizliğin gölgesinde üşüyen bir çiçek saklı kalbimde
Hey! Sen benim güneşimsin desem, ısınır mı yüreğim

Bir şeyin üzerine fazla düşersen yara açılıyor derinde
Belki umurunda bile değilsin yer yoktur sana kalbinde
Şafağı sökmeyen gecelerde, ötelerde uzandı yardım eli
Hissettim, duydum özümde, o hakkın sağanağı manevi

Ey nefsim ağır bastın işte; yürek baharım renksiz
Ruhumda kopandı Nuh tufanı, dev dalgalarla istila
Hisler solgun gönül kırgın, güller mi? Açmıyor sensiz
Mehcuru harabat şehrim, gönül meftun değil miydi dila?

Yüreğin; ızdırap yüküyle titreyen, bir yaprak gibisin
Dışarıdan farklı bir dünyasın,seni bilmeyen nerden bilsin?
Çöl seraplarında mecnun oldum, seni aradım şiirim diye
Hâlbuki uzakta değildin, sen,ruh ve bedenen kalbimdesin
Yusuf Erdoğan