sonsuza uzanan
görünmez bir ipten tutarız
her bir yerinde birimiz
ayrı renk, ayrı ırk
selâmı en çok sevmektir
birbirimizden üstünlüğümüz


ey gönül
incel de kopma
su örneğin birik bir yerde
bir yerde ince derelerde ak
seni gören
sende yüzen, boğulan da
aynı insandır


neden üzeriz peygamberi
onun tebessümünden öte geçeriz
yalnız bize inmedi kuran
unuturuz insanı
benlik duygumuz içinde
görmeyiz yanı başımızda
ipten tutanı


Allah’ın emri değilken
hareketleri farklı diye
öldürürüz
din kardeşimizi bile
herkes gönlünce yönelir Hak’ka
farklı çiçeklere konsa da arı
bal aynıdır

ey çiçek söyle kime açtığını
bir parçasıyken dalın
kime tomurcuklanır aslın
köküne dinamit döşeyenlerin önünde
renklenir çiçeklerin
açılır taşın gözü

ayrıyken her parmağın görevi
bir parmak ezer diğerini
insan insanın ağusunu alır oysa
bir mecliste otursa.
farklı insanlar çalsa da
aynıdır sazdan çıkan ses
sarılsa iki insan birbirine
aynıdır sıcaklığı

neden ıratılır iplerin aralığı
neden bir taş koyulur
insan suyunun önüne!..




02. 07. 2015 / Nazik Gülünay