Seher vakti tan kızıllaşmış
Esen tatlı bir yel sanki melodi söylüyor
Kim bilir belki kendince ıslık çalıyordur
Bu güzel bahar sabahında
Tabiat uyanıyor
Birazdan doğar güneş
Uyanır kuşlarda
Çiçekler açar gözlerini
Salar mis gibi kokularını
Uyandı gonca gülde
Gerindi tatlıca saldı kokusunu
Kokladı havayı derin bir nefes aldı
Derken bir ses bir kuş sesiydi bu
Sanki ötmüyor rabbime niyaz ediyordu
Uzunca dinledi bu sesi
Rabbim nasıl bir şakımaydı bu
Dakikalarca sürdü
Gülde dinledi bu güzel sesi
Birkaç çiğ damlası düştü
Yapraklarının arasından
Ağlıyor muydu gül
Yoksa aşık mı olmuştu bu güzel sese
Olmayacak gibi değildi ki
Güneş doğmuştu
Ama gül öyle dalgındi ki
Hiç kimseyi görmüyor duymuyordu
İçine bir ateş düşmüştü işte
Nasılda yanıyordu
Bir daha ne zaman öterdi
Artık derdi o sesteydi
Onu beklemekti
Günleri böyle geçti
Rengi değişmiş birazcıkta kocamıştı
Ah dedi derin bir iç çekip
İnsan böyle severek kocuyor demek ki
İçinde sevda ateşi olanlar
Böyle yanıyor demek ki
Bir gün daha olmuştu işte
Gün doğuyordu mutlu olanlara
Gülcük yine sesi dinliyordu
Yaprakların da şebnemlerle
Biliyordu bu gün son günüydü
Artık dökülecekti yaprakları
Olsundu mutlu oluyordu
Göğsünde sevda ateşi ile
Bülbülün niyazını sesini dinleyerek
Nasılda şakıyordu
Belki oda birine rabbine aşık tı
Çünkü anlaya bildiği kadar
O da hak hak diyordu
Hak hak ya Rab ya Rab
Ayşe Karan