Ellerim delik ceplerimde
Geziyorum İstanbul’un en ücra sokak aralarında
Yağan yağmurla beraber yıkıyorum acılarımıda
Ciğerlerimden kan tükürüyorum bu akşam
Kan tükürüyorum İstanbul’un sokaklarına


Bir zamanlar sevdiğimi sarmalayan şu kollarım
Şimdilerde serum yemekten delik deşik
Tutmuyor ayaklarım ha düştüm ha düşücem
Dertlerimi boşalttığım Üsküdar denizine



Dalgalar vururken kayalıklara
Sanki boğuluyorum ben bu dalga seslerinde
Ve haykırıyorum sana istanbul
Söyle daha ne alabilirsin ki benden



Yetmedimi hergece
Senin karanlık akşamlarında döktüğüm gözyaşları
Odam zifiri karanlık be İstanbul çünkü ben kırdım
Kırdım senin en güzel semtindeki bütün sokak lambalarını



Ey taşı toprağı altın olan istanbul
Son bir dileğim kaldı senden
Son bir isteğim
Banada üç metrelik bir yer açarmısın kucağında
Açarmısın İstanbul açarmısın



Topraktan geldik elbet yine geldiğimiz yere döneceğiz





ARDA’CA