BİNLERCE ÇAĞRI

Sahiller, kum çiçekleri ve körfezler
Bir deniz ikindisinin onulmaz yalnızlığı
Kuytularda bir parça tuzlu su, binlerce çağrı
Yalnızlık çemberinde dönen beklentiler

Dört köşenin tam orta yerindeyim
Taş duvarlar yıkılıyor üzerime
Çağ yangınındayım, rüzgârınız artıyor
Ellerimden düşüyor adressiz son dilekçelerim

Binlerce çağrı kimin yağmur seslerinden
Tutulmuş ellerime duasız bağlanmış kırgınlığım
Yüzük parmağım unutulmuş adıdır yalnızlığımın
Dökülüyor bütün atlıkarıncalar kurgularımdan

Dar sokaklar, gölgesini yitirmiş ebemkuşağı
Kulaklarımda binlerce çağrı, kopmuş zemberekler
Nerden geldi yılkı atları, tutan yok mu
Sürgünlerdeyim, duvarlar soğuk, binlerce çağrı!...

Deli ozanlar durağında Rodin’i arıyorum

Neşet KARAÇALTI
İzmir/Güzelyalı 20 Mayıs 2015