Akılla mantığım arasında bir yerdeyim
Hükmediyor beynime düşünce kılavuzum
Şaşırıp kalıyorum
Örümcek ağlı gözlerim çaresiz
Göstermiyor pusulasız yönümü
Kuşlar gibi çırpınırken yüreğim
Uzandığım dallar kırıldıkça mahvolurum


Aklım yerinde değil benden çok uzak
Aydınlık yollarım olurken hep tuzak
Anladım ki bu dünyada yaşamak yasak
Günden güne ezilip büzülmekten mahvolurum


Kurumuş ağaçtan farkım yok yorgunum
Yeşermiyor dallarım
Ümitsizlik sarıyorken içimi
Yarınlarım güldürmüyor yüzümü
Bir ışık bekliyorum fersiz de olsa
Karanlığın içinden bakıverse gözüme
Ümitleri canlandırıp hayatıma girip dolsa
Böyle çaresizlikten tükenip mahvolurum


Mucize bekliyorum enkazdan çıkmak için
Gelse sevgi tohumlarını saçsa yeşerse ruhum
Canlansın bedenim yeni doğmuş bir çocuk gibi
Sicim gibi yağmurlarım yağıp arıtsa
Silip süpürse tüm derdimi kederlerimi
Eğer yoksa bir çözüm dermansız kalır mahvolurum




Nesrin Önem Demir
22 06 2015