Ürperen dilim küskün yarınına
Aydınlık günlerime zindan perdeyi çeker
Biriken sözler lal olurmuş anlamadan
Kapalı kapı ardında kalan pişmanlık gibi
Tüm gücüne yüklenir o sessiz çığlığında


Yutkunan kelimeler belirirken dilinde
Boğazı tırmalarken öyle durur yerinde
Aslında çok şey anlatır içindeki derinde
Hecelere bölünür kıvranırken yürek de
Sadece haykırıp durur sessiz çığlığında


Karalanmış tablo çizer gibi gözler
Kirpik uçlarına vurur kafiyeli sözler
Arap saçına döner açılmayan düğümler
Uzaktan sözü geçmez olur da cümlelerin
Yaklaşıp yüreğini koparır sessiz çığlığında


Üzerine geldikçe çoğalan dert yumağı sın
Sardıkça sarılıyor hesap veremiyorsun
Sabır tortusu tutmuş salmaz yakanı
Peşinde gölgen gibi dolaşıp duruyorken
Kurtulmak mümkün mü ?Gizlenir sessiz çığlığında


Nesrin Önem Demir
21 06 2015