BAŞLIKSIZ ŞİİR

Bu şiire başlık koymadım.
Koyamadım.
Kimi okuyanlar BAŞ şiir desinler,
Kimi okuyanlar ise BOŞ şiir desinler diye belki de…
Koymadım.
Çünkü, bu şiirin konusuna ben hiç doymadım,
Doyamadım.
Çünkü bu şiirin muhatabına ben hiç kıymadım,
Kıyamadım.
Her nefes alışımda adını,
O kadar çok andım ki saymadım,
Sayamadım.
Dert desem eğer ben buna,
Nasıl bir derttir ki, her an çekmek isterim.
Bir tohumdur sanki,
Tüm hücrelerime, tek tek ekmek isterim.
O olsun yeter ki,
Olmasa da yeter adı.
Adını anarken bile ne su, ne ekmek isterim.
Bazen bir ağrıdır, odak noktasında gönlümün,
Bazen bir çağıdır, gönlüne gönlümün.
Neyi neden ve kime değil,
Nasıl ve niçin anlattığımdır konu.
Bir ateş topu gibi sanki,
Yanmasıyla kul da yapan, kül de..
Söz biter bazen,
Harfler ilan eder çaresizliklerini.
Mevlâna’nın sözü gelince aklıma:
“ Anlamak istediği kadardır anlattığın,
Gerisi BOŞ” DER.
Ben de;
O BAŞ ya, anlattığım BOŞ olsa ne çıkar derim.
Başa boş olsa da, hoşa gider kederim.

Mustafa EROL
19.HAZİRAN.2015