MELANKOLİK BİR SERSERİ

Kel bir Park’ta yeşil parka,soğuk diye sırtımdaki
kırık dökük tahta masa,sandalyede garip gibi

Şeker kırık,bardak küçük,tat vermiyor çay’ın demi
Masa alçak,tabak naylon,dost sandığın insan gibi

Kırık dökük bir çerçeve,tuttuğum şu elimdeki
içindeki resmin eski,sen hep gençsin melek gibi

Hazan vurmuş bedenimi,şu yapraksız ağaç gibi
Boş bardaksın elimdeki,viran olmuş gönlüm gibi

Halka halka tütüyor bak yanan tütün elimdeki
Duman duman yükselen bulut sensin duvak gibi

Efkar bastı içiyorum,sensiz Erkan çocuk gibi
Çayla sarhoş oluyorum,sanma alkol elimdeki

Yanımda sen ruhumda sen,yalnız sensin beynimdeki
Melankolik bir serseri,yarattığın bu bendeki

Sesin gelir yankı gibi,aynadasın karşımdaki
Son sözlerin bir ok gibi,yaraladı şu kalbimi

Bırakıp gitsende beni,unutur mu gönlüm seni?
Ne çare ki uzaktasın,huzurumdun mazimdeki

28.05.2015 Erkan Kadıoğlu