3
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1784
Okunma
Ne kadar geçmiş varsa orada oldum.
Aramak, hep alnımda bulduğum,
Hiç usanmadan duyduğum duyu
Ve bütün gelecekler için kurduğum düş,
Yüzyıllar ötesinde uyuduğum..
(ÖzdemirAsaf)
Dolmuştu zamanın…
Oturup o yağmursuz,
O parça parça yüzüne bakarken gökyüzünün,
Güneşin bile nutku tutulmuştu..
Çıkmıyordu bulutların ardından..
Ansızın, hesapsızca..
Belkide yorgun düşerek..
Bir çiğ gibi ömürden gittin..
Dolmuştu zamanın..
Oysaki varlığına yıllardır, aşinaydı eşyaların..
Sehpanın üzerindeki, bir camı çatlak gözlüğün..
Yanında duran oltu taşı tespihin..
Ve pek sevdiğin bulmacanla, kalemin..
Terk edilmenin, buruk tozunu biriktirmişlerdi..
Aitliğin, yitikliğine karışmış..
Sessiz bir yokluk bırakıp gittin..
Dolmuştu zamanın…
Yarım kalmış hayallerinin anısını,
Kurduğun cümlelerin üzerini,
Beyaz örtüler örterek,
Yabani otlar bürümüş..
Rutubetli ruhlar bırakıp geride..
Gecenin yıldızlarını,
Sabahın ışıklarını,
Kimsesizliğini de yanına alarak gittin…
16/06/2015
5.0
100% (6)
Cevap Yaz