Sahi bu şehir hep böyle sensizlik mi kokar?
Sokaklarını hep hasret mi arşınlar?
Zifiri geceler güneşe mi küsmüş
Hiç dolunay olmaz mı?
Ölesiye sevmenin sonunda
Sevdalarda ayrılık çanları mı çalar?
Öyleyse yerim yok bu şehirde benim gitmem gerek

Hadi durma bunca sustuğun yetmez mi?
Karar ver artık!
Önünde iki yol var
Ya hayatını yaşa
Ya da sevdana sahip çık!
Gecelerimi düşman etme artık bana
Her gece ayrılık şarkılarını çalıyor saatlerim
Ve öyle masum ki duvarda ki siluetin…


Bu deli gönül ne rüzgarlar gördü ne fırtınalar atlattı
Sağanak yağmurlarda ıslanmadı
Hiçbir kadın için bu kadar yürekten ağlamadı
Gel gör şimdi kan çanağına dönmüş gözlerim
Nedir bu ayrılık şarkısı
Nedir kafanda ki düşünce bu kararsızlık?

Mevsimler hep aynı değişmez hiç peşi sıra gelip gitse de
Sevdam gibi
Ağaçlarda küsmüş
Zamansız açıyor çiçekleri
Kimi zaman ayva çiçek açmış ama yaz gelmez
Bakmışın zamansız kiraz mevsimi
Ya da çiçek açmış mevsimsiz bademler
Nedir bu zamansızlık, kimsesizlik
Neden yalnızlık?
Güneş pes etmiş yerini bulutlara bırakmış
Hava kasvetli neden bu karamsarlık?

Sevdalandım
Sevdam kimin gözünde
Öyle ya ben deli dolu bir adam
Kimi şaşkınlıkla bakar
Kimi şapka çıkarır sevdama
Kimi ilanı aşk eder yoklar sol yanımı
Kimi de görmezden gelir umursamaz
Güler geçer gününü gün eder…
Dedim ya! Ben sevdalandım sana
Ne yapsam anlatamam
Güya ben safım!

Kahve yalnız içilirmiş vazgeçtim ondan
Ben çay demledim izin ver içeyim
Ama kaç şeker diye soran yok!
Hoş o da soğumuş ama olsun içmem gerek
Hadi izin ver kalbimi sana bırakıp gideyim
Sadece bedenimi yanıma alayım…

Sahi bu şehir hep böyle sensizlik mi kokar?
Neden küsmüş şehrimiz gecelere
Benim şehrimde gecem de gündüzüm de sendin
Geceleri zifiri küf kokan odamı aydınlatan dolunay
Gündüzleri ayazda kalan yüreğimi ısıtan güneşimdin
Ne oldu şimdi koca şehrimiz küsmüş
Ne yapsak ne etsek boş!

Dudak tiryakisi olmuşum sigaraya
Dumanı gözlerimi yakar
Külü birikmiş ha düştü ha düşecek
Benim gitmem gerek
Anladım.
Aşk senden çok uzak
Bu şehirde sen bana uzak
Sol yanın kocaman bir tuzak
Sen çoktan hayata, zamana küsmüşsün
Üç beş beden bana küçüksün
Ne bir masal bu içinde bulunduğum
Ne de bir oyun; yürüdüğüm boş sokaklar
Kusura bakma yerim yokmuş bu şehirde
Benim gitmem gerek…
Mustafa KARAAHMETOĞLU
15.06.2015