Derler gözlere bakın
Onlar yalan söylemezler
Bilmem yanılıyor muyum
Durmadan gönlümce yazarım
Ayrı bir güzellik görüyorum dünyamızda
Bir güzel söz beni alır götürür ayrı dünyalara
Tatlı bir müzik ilham verir ruhuma
Yalnız kalırım ekseriya ve amansız
Yoksulluğun girdabı gibidir yalnızlık
Kuruyan sonbahar yaprakları gibidir gönlüm
Dökülür yollara amansız
Bir bitki yeşerir gönlümde
Damlayan gözyaşı gibidir şiir
Onu besleyen yürek sesi
Açar perdelerini hoş bir eda ile yemyeşil
Filizlenir birden evren
Yeni doğan bir bebek sanırsın bir melek
Işığı arar gözleri durmadan
Siler rüzgarla gözlerini, salınır yaprakları
Bak güneş doğuyor der döner o tarafa
Isıtır seni de beni de
Çiçek açar
Gönülden hoş bir koku yayar gerinerek
Tıpkı gelincik gibi Papatya gibi
Bir tatlı tebessüm gözlerinde
Yayılır kırlara aşıklar sevdalanır aniden
Masallara konu olur dolar taşar yüreklerde
Şarkılara meze olur sevgililere taç
Baş tacı edilir bazen de
Artık akşam olmakta, sanki ayrılık vakti gelmiştir
Amansız gelen rüzgar toz duman
Haşin sesiyle kulaklar tırmalanır
Korkunç sesiyle hüzne bırakır
Vakit akşam haydi abbas der şair
Ortalık karışır ayrılmak zor gelir
Güneş, bizlerin dostudur
Ama ayrılmak vakti son bir kez daha ısıt
Isıt ki ersin sabaha dek özlemler
Bitmesin sevgin güzel Güneş
Bir yorgan gibi yayılır sıcaklığında ısınır içimize
Terler gibi olur yorulur gönlümüz
Bize hayat mutluluk yaşam gerek
Gözyaşı buruk bir damla olur

Behçet Bük 890