Haberleri izlemiyorum ben:
Uzun yıllardan beri,
Bozmam artık sinirlerimi,
Şaşırmak...
Üzülmek...
Kahrolmak...
Yok şimdi.
Başı kesilmiş adamlar,
Tecavüze uğrayan kadınlar,
Hele!
Soğumuş bedenleriyle,
Henüz kundaktaki bebekleri görüp,
Görmezden gelemem ki!
Şiddet gören kadınların,
Yarasını, saramam ki!
Madem polis bile girmiyor,
Eşler arasına!
Ölünceye kadar kadın,
Nasıl olsa,
Ben ne yapabilirim ki!
Aç insanları izleyipte,
Yemeğimi, yiyemem ki!
Yanlı yayın yapıp,
Nifak tohumları serpip önce,
Haydin!
Kardeş olalım, diyemem ki!
Azrail e bahanemi yok,
Ölüm gelince.
Ama bu kadarı olmaz ki!
Düşününce.
Trafiğe çıkmış diye sadece,
Çoğu zamanda,
Kaldırımda yürüyor kendince.
Bir akrabasının düğününde,
Halay çekiyor diye,
Bazen de, bir gol sevinciyle...
Sporun bile tadı yok ki!
Futbolda şike,
Güreş de,
Doping çıktığından beri,
Soğudukça soğuyor insan,
Uzak tutuyor kendini.
Neyse ki!
Hemen hemen doğru oluyor,
Hava tahminleri.
Allah’ın işine de, karışılmaz ki!
Siyasete gelince,
Bulaşmamak en iyisi.
Bugün inandığın kişi bile,
Yarın, şaşırtıyor seni.
Değil mi ki!
Ülke dediğin,
Üç beş zenginin yönettiği,
O vakit:
Sağda senin olsun,
Solda bundan sonra.
Yeter ki benim,
İnsanlığıma dokunma.
Ayağına taş değmesin diye,
Sakındığın evlâdına,
Kurşun yağdıranlar,
Geliyorsa yavaş yavaş, başımıza;
Yazıklar olsun o zaman,
Bu ülkenin:
Kurduna da... kuşuna da.
Haberleri izlemiyorum ben...
Hem!
Sen izliyorsun da ne oluyor sanki!
En azından ben:
Duymadım, görmedim.
Göz görmeyince belki!
Katlanır diye yüreğim.

ZÜLFİYE ERDOĞAN