29
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2786
Okunma

kara üzüm gözlerin
buruyor sürgün yüreğimi
kapanıyor kentin perdesi
içimin nehirleri kuruyor
yüzüyor gözlerim
kan göllerinde
saçlarımı örterken
hüzün buğusu
sesimin menziline
sisler düşüyor
geldiğinde bahardı mevsim
düşlerimse
bulutlar üzerinde martıydı
içiyordum nefesinden
karanfil kokulu şiirleri
şimdi gidiyorsun
iklim zemheri oluyor
zeytin ağacını sarıyor karaçalı
sevdaya uzanan
dallar kuruyor
ayrılığa zimmetli mevsimlerde
kara gelincikler açıyor
özlem rüzgarı asi
zapt edilmiyor
sol yanımdan yangın
sayfalara sıçrıyor
benzi solmuş yapraklar tutuşuyor
bir kent bir vefasız yüzünden
küle dönüyor…
AA