KULE-1

karanlığa doğru eğilmiş adam
karanlığa doğru bakmakta
bir de konuşabilse
ama neler diyecek bir bilinse..

hüzünlü, garip, romantik,
belki de kendinden kaynaklı
biraz da komik,
sesleri bekliyor seni,
sesleri hepimizi..

bir ayakkabı yükselir göğe doğru
koca bir kaçışın izleridir bu
nerden geldiğini göremezsin merminin
tedavisi yoktur hayallerinin
bir yara açılır göğsünde
sen o olamazsın hazan güneşte
dalgalanır deniz üşüyen yapraklar gibi
kulenin altından seslenir her bir bakış
ayrı tellerden çalan sazlar gibi.

karanlığa doğru bakıyor baykuşlar
yaptıkları da yapacakları da bu sadece
kendi ayrıntılarına boğulmuş orman
bomboş duran bir dehlizin
mavimsi gölgeleri gibi
gölgeler geçiyor deniz yüzeyinden
ne bir ayak sesi var ne de bir iz
karanlığa doğru eğilmiş bazıları
bir de konuşabilse
ama neler diyecek bir bilinse..

Ve kule yükselir karanlıklardan
etrafına kuşanmış askerlerini
ormanın derinliklerinde
ve yine, ve yine..

karanlığa doğru yarasalar,
bir hayal bir endam içinde,
sesleri çığlık gibi,
bir is gibi düşünceleri,
korkuyorum garip bilmeceler var
hayal değil içinde gerçeklikler de var
kaçmak kurtulmak mı lazım bilemedim
ve hep seni hayal ettim.

KULE-2

kulenin içindeyim şu anda
adım attığım her yer karanlık
düz yazıya dönüşmüş şiirim
kule aman ne karanlık
bir önümü görebilsem diyorum.

boğazımda cümleler düğümlenir
aklıma kulenin duvarları gelir
hani asılıdır aplikler her yana
bir ışıltı duvarları kollamakta

kule dediğim inanma görsende
sevenler buluşur gibi mihrabında
hayal ile gerçek karışır gündüz ile gece
dilimde kelimeler ıslanmaz olur

kulenin içindeyim şu anda
bir adam derince bana bakmakta
hayalini beklediği şeylerden uzakta
yüzü bile sanki karanlığa saklanmakta.

yazım dedim çizim dedim benim olsun dedim
hayal dedim gerçek dedim sende saklı kalsın dedim
dünya üzerine kurulmuş kendi düzenini tasarlarken
yine ve yeniden yaratılmışlar gibi
bakmadan mecralara ve bakmak yalnızlara
hayal gördüğüm her anı yeniden bana kollamakta
kulenin ürpertisi sarmış bedenimi
daha ne beklerim kaçmak için vakit belli
adam yaklaşır adımları ağırdır
durmadan kendine bir şeyler anlatır
korkutur da korkutur yüreğimi
sevdiceğim beklerim hala gelmeni
dünya ağır, dünya sancılı gelir o anlarda
inanmasa bir de bana baksa ki inansa
ah o kule yok mudur körkütük eder bakışları
inanmaz içindeki kendi insanları
hayal eder, gerçek eder bazıları
ah o kule yokmudur yakar bakışları,

dünya uzandı kendi yoksunluğuna
bir kat yukarı çıkmak düştü şansıma
adam ile konuştum anladı derdimi
kule dedi senin korkularından oluşmuştur belli,
benim korkularım, canım korkularım,
benliğimi hiç terk etmeyen bakışlarım,
dünya şu anda dinlese bile beni,
ne dediğim belli ne de adım sanım kelli felli,

aklımda bir anı var şimdi sadece
bir merdiven bekler benir uzanır geceye
balkona çıksam neye yarar ki,
rüzgarı çeksem ciğerlerime ne işe yarar ki,
sonra tablolara bakmak gelir aklıma,
ne dediği belirsiz karanlık bir ormanda,
yer yüce deniz ondan da yüce,
bir orman bana sırlarını saklamakta.

hani derler ya geçen senelerden evvel,
bir yolculuk başlasın sen de kendiliğinden gel
gel de gör şu halimi
saklanmasın yüzüm, gerçek her halinden belli.

FARK

farkındalıklarım vardı,
akvaryumdan balık gibi gördüğüm güzellikler,
derin deniz düşünceleri,
ispermeteçlerin dağılması gibi,
kırmızı bir göğün altında
aşina olduğum tecrübelere
yeni yaklaşımlarım da vardı..

huzur dolu bir koyda
bekleyişler gibi
senden olmayanlara doğru
bitmeyen uzanışlar ve
ışıl ışıl olmuş derinliğin
bitip tükenmek bilmez
yorgunlukları da vardı.

fark ettiğim renkler,
her bir yandan sarı,
her bir yandan turuncu ve kırmızı,
adeta bir portakalın bir greyfurtun
içiymiş gibiydiler
şeker gibi bir tad içinde
sana seslenen her bir damla sesin
buluşamazlıklarında ve yeni okuyuşlarda
sarılmışlıklarda ve sarmalanmışlıklarda
yeni bir şeyler yeni öğütler
yeni bir görü
yeniden uzanma isteği iki büklüm olmuş
ve yorulmuş da yorulmuş idim
bilinemezliğin beli bükülmezliğine
her farkına vardığım rengin adeta
kendi asası, kendi içsel sesi
kendi kendine bir arzulanış,
hayal edilesi güzellikleri ve ötesi,
bilinmez şeylere gebe musikisi
ölüp dirilen heceleri ve..
ve içinde.. ve bir yerde,
kokuların ulaşmadığı bir ırmak gibi,
görülemezler ülkesi,
gidilemezlerin deniz aşırı yolculukları,
hayal ötesi,
sessiz bekleyişler,
fark edilen renkler ve bekleyişler.

duygularım böyleydi işte,
bir iskeleden kenara doğru bakarken,
ışıltılı suyun akışı gibi,
seni beklemeler,
hayata gebe düşünceler,
kendinden öncekilerin veryansınları,
hayal ve kalabalık içinde
bir karakter söylemine uyanış
gel hadi gel, söylemleri içinde
kusur bulamadığım güzelliklere
yeni kapı aralamalar da vardı..