MERAK-3

ışıltılı bir gökyüzünün altındayım,
üstümdekiler ne bir yıldız ne de ay,
sadece ait olduğum şeyler var,
her yanımı sarmış,
bana bakan -bir- gariplikler var.

nidasız bir şiir gibi,
yapayalnızım,
dönmeye çalışıp duran,
kağıt bir bardak misali rüzgarda,
alıntılarım anlamsızlaşmış,
yüzümde eskilerden eser yok,
bir tuhaf olmuş iç karanlıklarım,
ve beyazladığını hissederim,
iç ses tellerimin.

dönmeye vakit bulsam,
evet sana döneceğim,
görmeye vaktim olsa,
ilk seni göreceğim,
vakitsiz saatlerim,
vakitsiz dakikalarım,
enteresan şeyler var,
bir başlıkta toplanmış,
hüzünlü gülümsemelerim.

sonra ise rüyamda bir köpek ölmüş
gözlerinden yaşam sanki düşmüş
feri gitmiş hayatımın,
damlalar halinde gözyaşlarım çökmüş,
hayat ne vakit bu hale geldi,
içki ve meze birbirine karıştı,
yüz sesim aklaştı,
insan olduğumu ne vakit,
senden çok önce öğrendim,
ama bu bile pek bir işe yaramadı.

ışıltılı seslenişler üzerimde,
göremem yıldızlar ve ayı,
sadece sana duyulan şeyler içerde,
her yanımı sarmış,
yalnızlık el olmuş ve tanışmak ister,
ve yine bakan o gariplikler iç içe sanki,
kağıttan sözler misali.

nidasız bir söz gibi,
yapayalnız kalmış,
kaçmaya hasret duran,
el gibi kapında,
sözlerim uzaklaşmış,
içsel seslenişlerim adeta daha derin,
ve köreldiğni hissederim,
yüreğimdeki çarkların,

sönmeye bir vaktim olsa,
evet söneceğim belki son kez,
ve bu sefer de senin için,
vakitsiz kıyametler gibi,
bir garip hayaller,
içimde yazmak coşkusu,
kopuşlar yine döner durur,
boşlukta sallanan ellerim,
yine müziği arar durur.

karaltılı gecenin yine nidasız akşamında
içimde merak duygusu ama bu kez
kalmaz sofram akşamdan sabaha
hayal ederim bulutları göremesem de
uçarım senden sonraya
ve evvellerinde ellerin dert olmaz
dokunurlar başcağızıma,
ne ateşim sönük ne senden gayri ateşli,
ne sana dönük ne senden şikayetçi,
bir garip mısra gibi,
içime çökmüş yine yalnızlığım,
yine kendi halime var bir dönüşler
aklım sel olmuş akar durur,
benden sonra bir kent durulur,
hayallerimi alsan da veremem sana,
verdiğimi görsen de kalamam sana,
kalsam da ölemem yarınlara,
içimde yine o duygu erişsem şu yalnızlığına
merak ah merak tükettin belki de beni,
kavramam düştü,
incittin benliğimin belini,
sönmeye bir vakit,
söneceğim belki de son bir kez,
sonra çiçek açmalar başlar içimde,
renkleri karışır toprağa pastel misali,
boya ve sür al fırçana daldır bir renk daha,
renk senin keyif senin,
tablo da senin, boş duran o evvelki tuval de
hem senin hem zevkinin
son eseri olmuş
merakım canlanmış
boşlukta sallanan ellerim,
yine müziği arayıp durmuş.

DUMAN
bir sigara ısmarladım rüzgara
rüzgar içti ben dinledim
bir buğu yükseldi gökyüzünde
gülen gözlere bir esinti
garip bir ürperti geldi.

duman, duman üzerinde
akıl senden de üstte
yaşam dediğimiz zincir
en tepede,
hayat bu işte..

bir duman bıraktık ki o dağlara
ağaçlar çekti içlerine
ne yangın ne de kor
bir sis yükseldi otlar üzerinde
gülen yüze bir serpinti
garip bir sezgi geldi.

AY ÜZERİNDE

grimsi,
solgun bir renk,
hayaletimsi tonlarda,
ölgün bulutlar,
sis heryerde,
perdelendi ne varsa,
içten bir söyleyiş,
koparır gibi beni,
içten bir dinleyiş,
bağlar benliğimi.

ay üzerinde bekledim gibi saat geçmez olmuş
derdime derman ararken vakit pek naz dolmuş
yüreğim ki artık senden de soğumuş
atsan da beni kurtulamazsın
bensiz hayatlar sana zindan olmuş

yel üzerinde uçtun da geldin sanki
herkese bir iman bıraktın sanki
varlığın ki yoklukla barışık
sarsan da karanlığı alamazsın beni
bensiz bir beddua seni tutmaz olmuş

selamsız bir sabah bana senin tonlarında
taşralı bir kız gibi yürür garip yollarda
ayrılık olmaz canın gediğine bundan sonra
ve yüreğim ağla yeter ki sen de ağla

ağlayabiliyorsam aslında
varım demektir bir bakıma
son ses hecesiz olmuş
duman yüklü bu haykırışlarda.

ay üzerinde hem bekledim hem üzüldüm
dünya derdine yanlış yerde derman aradım
baksan gözlerime hele bir kendi içinden
renksiz rüzgarlar ikimize de eser olmuş,

dünya kararır
dünya durmaz sözlerinde
hayal ile karışır kendi benliğinde
durduğun vakit yalandır içsel sesine
kandırılmazsın biliyorum
temennim de odur unutma bunu.