Not : Aşağıdaki şiir,kızımın ist.sağlık eğitim fakültesi’nde bizlerden uzakta istanbul’da okuduğu ilk yıl içinde yazıldı

Kızım

Sancılı günler-geceler yaşadığını biliyorum
Üzüntülerini anlattın aylar sonra dinliyorum.
Mavi bir şehrin yasakları içinde geçti öğrenciliğin
Ellerini bilirim kızım ellerini, hep üşür senin.
Yağmurlu sabahları sevmezdin, sevmezdin beklemeyi duraklarda
Rüzgarlı gecelerde, gök gürlemelerinde
Aradığın her telefon sonrası bizleri özlemiş çok ağlamışsın..

Kalbinin atışlarını dinledik mektuplarında, sen ne yaşamışsın.
Anlatmadın bizlere belki üzülürüz diye o yurt günlerini
Yazdıklarından fazlasını hissettik kızım anne-baba olarak seni.
Aylar sonra geldin hatırla o ziyaret günü gecesini

Birbirimize nasıl sarılmıştık tüm aile bayram sevinci.
İstanbul gülüyor yüzün İstanbul kokuyor
Rengine,çillerine baktım biriciğim al al konuşuyor.
İlk kez uzak kaldın ilk kavuşmamızdı
Canım kızım, nasılda özlemişsin anne-babanı.
İzin duruyor evin her köşesinde
Kalbini bırakıp gitmiştin bize …

Kahırlı yorgunlukların çıksın otur şöyle
Isınmış hazır yemekler, özlediğin şekilde.
Zeytin gözlü kızım hadi, İstanbul’u anlat yerinden
Isırılmış yarım bırakılan sevinçlerinden.
Masmavi yer ile göğün birleştiği şehirden..

Sanki yılların olgunluğu var gözlerinde
Üniveriste yılının bu ilk günlerinde.
Manzarası boğaz olan mekanlarda fotoğrafların
En güzeli sensin içinde arkadaşlarının.
Yalıların birinde sahil maviliği sarmış hepinizi.
Rüya gibi duruyor pozlarınızda boğaz güzelliği.
Anlatacak ne çok varmış meğer,hasret dolu bir akşamdı gözlerin..

Mustafa kaya
10.11.1997 / uşak