Tükeniyorum yar,
Tükeniyor umutlar…
Kanadı kırık göçmen kuşlara yoldaşlıktan geliyorum.
Gündüzü olmayan gecelerden,
Aydınlığı olmayan yollardan geçiyorum.
Kendimden geçiyorum yar…
Yüreğim bir yangın yeri.
Geçit vermiyor müdahaleye dar sokaklar…
Tüm köşe başlarını hatıralar tutmuş.
Sensizlik canımı yakıyor yar,
Canım yanıyor yokluğunda…
Kaçıyorum insanlardan
Ve kaçınıyorum konuşmaktan…
Konuşacak bir şey kalmadığından değil,
Konuştukça anlaşılmamaktan bıktım en çok yar.
Yollara sürüyorum bedenimi,
Bilmediğim kentlere gidiyorum.
Tanımadığım insanlardan bile gizliyorum yaralarımı.
Sonra yaralarıma tütün basıyorum tuz yerine…
Sigara dumanında boğuyorum beynimin kemirgenlerini,
Ceplerimden çıkarmıyorum sensizlikten titreyen ellerimi…
Ellerim seni arıyor yar,
Yüreğim seni özlüyor…
Mevsimler bile kaybetti şuurunu yokluğunda.
Takvimler yaz diyor,
Bedenim kışı yaşıyor.
Üşüyorum…
Issız bir dağ başında,
Yanan ateşe od oluyorum da;
Yine de üşüyorum yar…
Bir demli çay eşliğinde kayboluyorum Cemal Süreya mısralarında.
Fazla şiirden ölen Edip Cansever misali,
Yitip gidiyorum şiirlerin enkazında…
En çokta çalan Zeki Müren şarkısında özlüyorum seni yar.
Özledikçe; tükeniyorum,
Tükendikçe; ölüyorum yokluğunda.
Ölüyorum yar…

Taha Yasin YÜZBAŞIOĞLU