Daha doymamıştık sevdamıza ayırdı bizi
Soluksuz bedenin öyle duruyordu önümde
Boğazım düğümlü konuşamadı ikimizi
Canımdan can gitti, biz ayrılamazdık ölümle



Şimdi elim kolum kırık çökük bir harabeyim
Yarınım olmayan zifir karanlık matemdeyim
Anılar yaşayan zavallı perişan haldeyim
Sanki bekliyorsun gibi her zamanki yerdeyim



Kendimi avuttum gidip baktıkça etrafıma
Bir sancı saplandı şiddetlenip sol tarafıma
Nefesi kesiyor sözlerin geldikçe aklıma
Nasıl dayanırdım, sensiz bu hayatta sabrıma



Alnımda yazısın derdin, Neden bırakıp gittin?
Sensiz yapar mıyım sandın beni boşluğa ittin
Yalnız tek başıma yüreği tiftik gibi çittin
Ölüm soğuk yüzün, beni kahırlarla gark ettin



Sensiz yaşamaz kalp, çok yakında beni öldürür
Azrail bilip de zamanını bana döndürür
Kara toprak kazıp, yanına Kefenle gömdürür
Ölüm soğuk yüzün, belkide. mahşerde güldürür



Nesrin Önem Demir
03. 06. 2015